Een levenskunst!

Lieve lezer,

zo, dat waren een paar volle weken!
​
Het ritme weer oppakken na de zomervakantie was voor mij dit jaar een enorme overgang.
Van loslaten en vrije tijd genieten, naar, de 'draad' weer oppakken. En in het ritme zien te komen.

Ik had het gevoel in een trein te zitten waar ik absoluut voor gekozen had om in te zitten.
En die tegelijkertijd wel heel hard ging;).

Je zult er vast iets van herkennen.

Het meebewegen, met alles wat er is, vind ik een levenskunst.
Er is geen eindstation in het bewegen. Of in het ontdekken en het in ontwikkeling zijn, in het leven.
Gelukkig maar.

Het maakt voor mij het leven juist zinvol. De moeite meer dan waard!
Het maakt me nieuwsgierig naar morgen.
Het maakt dat ik alle lessen die ik aan anderen uitdeel, ook zelf elke dag wil toepassen. Het zet me met beide benen op de grond.
Op de prachtige plek die ik mag innemen.

Wat kijk ik uit naar het nieuwe seizoen.
Intens het leven genieten, in alles, is voor mij een geschenk.

Voelt dat voor jou op dit moment helemaal niet zo?
Voelt het alsof veel je overkomt?
Voel je je vaak eenzaam? Niet gezien?
Of zoek je naar zingeving in je bestaan. Misschien wil je rust in jezelf, in wie je bent.
En wil je graag uitdelen van je talenten maar voel je je 'vast' zitten.

Mijn hart wil niets liever dan jouw hart ontmoeten.
Verbinden met die ene Bron, de Bron die LEVEN geeft. En dan is er zóveel te ontvangen en te ontdekken!

Liefs,
Thamar.

---